مرجعی برای مقالات علمی

آثار منفی تنبیه بدنی

1.
تحقیر شخصیت : کودکی که به شخصیت او توهین شود ، امیدی به خیرش نیست و دیگران
از شرّ او در امان نخواهند بود.

2. ایجاد روحیه ی تسلیم پذیری : فرزند را تو سری خور بار می
آورد و در آینده ، به دیگران نیز اجازه خواهد داد به او زور بگویند و قدرت دفاع از
حقّ خود را نخواهد داشت.

3. کینه ی تنبیه کننده : کینه ی تنبیه کنده را به دل
می گیرد و در آینده به شکل های گوناگون از او انتقام می گیرد.

4.ماهر کردن مجرم در جرم : او را در ارتکاب جرم ماهرتر
می کنند و با تنبیه بدنی ، به او می آموزند که در ارتکاب عمل خلاف ، دقت بیشتری
داشته باشد تا به دام نیفتد.

5. اضطراب : دائم مضطرب است که نکند بر
اثر عمل مشابهی ، دوباره به ویژه در حضور دیگران تنبیه شود.

6. از بین رفتن اعتماد به نفس : اعتماد به نفس خود را از دست
می دهد و شهامت انجام کارهای بزرگ را نخواهد داشت.

8. روحیه ی زورگویی : از این پس ، او نیز به ضعیف
تر از خود زور می گوید و آنان را کتک می زند.

 

                                                                                                   1 

استثنای تنبیه بدنی

اگر سازو کارهای باز دارنده ، یعنی
تحریک عواطف؟، قهر ، محرومیت و شیوه ی بده بستان اثری نداشت می توانید از تنبیه
بدنی استفاده کنید ؛ البتّه در صورتی که به شرایط آن توجّه داشته باشید.

مقصود از تنبیه بدنی در نوپایان؟،
ضربه ای کوچک به پشت دست در صورت انجام کارهای خطرناک و در سنین بالاتر ، زدن با
کف دست به کفل یا زدن با انگشتان دست به بدن است . در تنبیه بدنی ، هرگز از ترکه ،
کمربند یا شلّاق و امثال آن استفاده نکنید.

به جز نوپا که در صورت ارتکاب عمل
خطرناک ، همان لحظه باید عکس العمل نشان دهید ، در کودک بزرگ تر ، پیش از تنبیه؟، بهتر
است او را تهدید کنید. این تهدید به تنبیه بدنی باید غیر مستقیم و با کنایه باشد
(کاری نکن که کاسه ی صبرم لبریز شود ، مرا به کاری وادار نکن که بعد پیشمانی داشته
باشد و . . . ).

توجه داشته باشید که وقتی کودک را
تنبیه می کنید ، حتما علّت آن را به او بگویید.

از دیدگاه اسلام ، در صورتی که فرزند
، مرتکب یکی از گناهان کبیره شده باشد ، سرپرست او می تواند به قدری که ادب شود و
دیه واجب نشود ، او را به صورت بدنی تنبیه کند.