مرجعی برای مقالات علمی

چه کسانی نخستین مومیاگرانند؟

مصریان باستان ، به زندگی پس از مرگ ایمان داشتند.آنها روح انسان را همچون پرنده ای با چهره ی انسان می پنداشتند که روزها می تواند به پرواز در آید ولی شبها باید به آرامگاهش برگردد ، زیرا ممکن است به چنگ ارواح پلید گرفتار آید. به همین علت ، طوری از جسد نگه داری می کردند که روح بتواند آن را تشخیص دهد و بداند که باید داخل کدام قبر شود.در زبان انگلیسی واژه mummi  به معنی ((مومیایی))از زبان عربی گرفته شده ، و منظور از آن ، جسدی است که در پوششی از موم یا قیر نگه داری شود. بیشتر مومیایی ها را با استفاده از موم یا قیر نمی ساختند.جسد را نمک سود می کردند.نمک ، پس از آنکه به درون بدن ریخته می شود ، در اثر خشکی هوای صحرا ، رطوبت را از بدن می گرفت. پس از آنکه جسد کاملاً خشک می شد آنرا شستشو می دادند ، با صمغ درخت کاج مالش می دادند و لای صدها متر کتان می پیچیدند.مصریان تقریباً در سه هزار سال پیش از میلاد ، مردگان خود را به حالت خمیده در میان ماسه های داغ صحرایی شمال آفریقا دفن می کردند این ماسه ها مانع پوسیدن جسد می شد.بعد ها اشخاص مهم را در مقابری که از دل سنگ ها کنده می شد یا در اهرام باشکوه دفن می کردند. از اینجا بود که هنر مومیاگری ریشه گرفت و تکامل یافت.در حدود 1500 سال پیش از میلاد ، مصری ها ، اجساد مومیایی شده را با لایه ای از گچ به شکل بدن انسان می پوشاندند و رویش را به طرز هنرمندانه ای نقاشی می کردند.چیزی نگذشت که تابوت را به این شکل ساختند و آن را نیز تزئین کردند.به جعبه های بعضی از مومیایی ها ریش اضافه می کردند.ریش در مصر باستان نشانه ی خدا یا پادشاه بود.افزودن ریش بدان معنی بود که شخص متوفی انتظار دارد در دنیای پس از مرگ به جمع بزرگان بپیوندد.مصری ها همچنین معتقد بودند که برخی از جانوران مقدس هستند.این جانوران را نیز پس از مرگ ، مومیایی و در گورستان های جانوران دفن می کردند.